O ano 2018 foi declarado Ano Europeo do Patrimonio Cultural, como mostra de consideración, por parte da Unión Europea, cara ao legado “material, inmaterial e dixital” das diferentes culturas que a conforman. Este re-coñecemento, que pretende sensibilizar verbo da historia e valores comúns e reforzar o sentimento de pertenza a un espazo común europeo, non vén exento de polémica. No panorama nacional e internacional, os crecentes movementos nacionais e independentistas, o aumento do apoio popular ás forzas con posicionamentos máis extremos, o rexurdir da violencia de xénero, a xenofobia ou a islamofobia baten frontalmente coas necesidades e dereitos dunha cidadanía que, lonxe de manterse á marxe dos conflitos, busca novas fórmulas de convivencia, análise, coñecemento, participación e organización social.

 

Os estudos galegos non foron nin son alleos ao desexo de contribuír á comprensión da realidade e a abrir novas perspectivas de análise e intervención neste contexto. Non en van, nos derradeiros anos, os estudos sobre migración, transculturalidade e patrimonio experimen-taron un auxe considerábel, así como os medios especia-lizados de coñecemento e a súa capacidade de difusión. A Asociación Internacional de Estudos Galegos, coa súa proposta de congreso “Novos horizontes para unha Gali